Vorige week was het zover. Dennis Klaaijsen pakte zijn wereldrecord weer terug na een fysieke prestatie van grote klasse. Hij wist in 24 uur maar liefst 630 km af te leggen op zijn surfsetje!
Windsurfing.nl was benieuwd naar het verhaal achter deze topprestatie en stelde Dennis een aantal prangende vragen.
W.nl: Wat is je drijfveer/motivatie geweest om je record terug te pakken en om uberhaupt 24 uur te willen surfen?
DK: Ik zocht een uitdaging naast het slalom wedstrijdsurfen. De laatste paar jaar hebben we veel regiocup wedstrijden gevaren onder marginale omstandigheden. Het waait vaak in Nederland, maar voor mijn gevoel hebben we een hoop pech gehad tijdens de wedstrijddagen. Dit is nu gedeeltelijk ondervangen door een wedstrijdweekend van twee dagen in plaats van alleen een zondag.
Surfen is m'n lust en m'n leven. Ik vind het heerlijk om een lange sessie te maken en vermoeid van het water te komen. Vorig jaar was de eerste aanzet tot het lange afstand surfen op de Schotsman, dit was toen de langste afstand op een kalenderdag gevaren. Achteraf had ik me beter moeten inlezen in de regels van het 24 uur record. Het plan was om Jacques van der Hout te evenaren met zijn monsterafstand van 521 kilometer. Ik wist dat het niet gemakkelijk zou worden om deze surficoon te evenaren.
Pas na de sessie van 22 juni 2012 hoorde ik van het 24 uur record wat op naam stond van Australier Graig Hollins met 530 kilometer. Ik heb die dag gevaren tot het donker om 23.00 en had de ochtend erna nog een uur kunnen varen om ook het 24 uur record in handen te krijgen. Hier had ik niet bij stil gestaan dus de honger was gewekt...
W.nl: Welk materiaal heb je allemaal voorbereid en daadwerkelijk gebruikt tijdens deze monstersessie?
DK: ’s Ochtends om 02.00 zijn we met de stoet vertrokken naar Zonnemaire. Een standby boot was voor mijn gevoel een van de vereisten om een poging zoals deze veilig te laten verlopen. Het watersportcentrum 'de Schotsman' heeft deze ter beschikking gesteld. De boot hebben we bij het opstappunt ten anker gelegd en hierin lag ook de voorraad van eten en drinken, zodat ik niet 100 meter door ondiep water terug naar de kant hoefde lopen voor voeding.
Ik heb drie sets opgetuigd:
6.4 Neil Pryde RS Racing EVO V met F2 SX 58 en 34 Choco vin
7.0 Neil Pryde RS Racing EVO V met Tabou Manta pro 69 met 36 Z Fins S-
7.8 Neil Pryde RS Racing EVO V met 38 Fins S- voor de Tabou Manta pro 69
’s Avonds is daar nog de 8.6 Neil Pryde RS Racing EVO V met F2 SX 82 Silberfeil met 44 vin bij opgetuigd.
Om 04.55 ben ik begonnen met de 7.0. De wind kwam uit 210 ( ZZW) en was vlagerig met regenbuien. Dit leek erg op de omstandigheden die ik een jaar en een dag eerder had op de Schotsman. Een 24 uur met perfecte wind uit de perfecte hoek bestaat denk ik niet in Nederland dus je moet ook een aantal uur met mindere condities accepteren.
De geplande track achter de dammen bij Zonnemaire kon met deze richting nog niet gebruikt worden. Het was richting de Grevelingendam een hel wat betreft chop dus heb ik besloten om richting de Punt aan de Brouwersdam te varen, zuid van het eilandje Stampersplaat en noord van Het eilandje Dwars in den weg. Hier waren de condities een stuk aangenamer.
Er viel veel regen, lekker om je handen soepel te houden maar wel met vlagerige wind. Na 125 kilometer gesurft te hebben ruimde de wind naar het zuidwesten zodat de route langs de dammetjes genomen kon worden. De eerste 350 Kilometer heb ik met deze set gevaren waarna ik op de 6.4 met 90 liter overging.
De windrichting werd ideaal uit de west zuid west hoek en om 16.00 hadden we een steady 30 knopen midden op het meer wat betekende dat we echt konden rammen. Snelheid naast de dammetjes waren 55-65km/uur met pieken van boven de 70. Hier heb ik met m’n surfbuddy Pim Kraan de nodige kilometers bijgeschreven.
Rond 19.00 heb ik de 7.0 weer genomen en om 21.00 ging ik over het oude record van Craig Hollins welke hij in maart dit jaar op 538 had gezet. Condities waren perfect en om 22.00 heb ik de 7.8 genomen welke ik gebruikte tot zonsondergang.
Na zonsondergang begon de wind weer vlagerig te worden met windgaten na de buien. Na een uur met 7.8 gevochten te hebben om te kunnen planeren heb ik de 8.6 met de 135 liter F2 Silberfeil genomen. Mijn handen waren door de moeilijke condities aan het einde echter helemaal aan barrels getrokken en ik heb daarna nog een uur in deze zware omstandigheden met 8.6 gevaren. De progressie werd minder en ik besloot ik dat het genoeg geweest was...
630 kilometer op beide GPS-en...!!!
Door de foutcorrectie van GPS speedssurfing zal het waarschijnlijk rond de 615 kilometer uitkomen.
Als een zombie ben ik rond 02.00 aan wal gekomen en na de boel opgeruimd te hebben en een glas champagne zijn we moe maar voldaan naar huis gereden.
W.nl: Uit welke personen bestond je crew en wat waren hun taken?
DK: ’s Nachts was mijn maat en training buddy Pepijn Luke mee. Hij heeft de boot ten anker gelegd en de spullen naar het water gedragen. M’n moeder en zus waren ook zo gek om mee te rijden zodat ik nog even kon relaxen onderweg ernaar toe.
De reddingsbrigade in Vlissingen heeft overlevingspakken ter beschikking gesteld waar ik ze zeer erkentelijk voor ben. De boot is gebruikt voor de camera beelden die gemaakt zijn door omroep zeeland en om de lampen op te hangen ’s avonds en toen kwamen die pakken goed van pas. Ook voor een eventueel rescue actie hadden we ze paraat liggen maar zover is het gelukkig niet gekomen.
Overdag was mijn maat en surfbuddie Pim Kraan aanwezig waar ik een paar honderd kilometer samen mee gevaren heb. Aan de kant Lars Tattje als bemanning van de standby boot indien nodig. Verder zijn er tientallen vrienden en familieleden langs geweest. De eerste keer dat ik de kant op kwam was na 10 uur surfen dus ik heb lang niet iedereen gezien maar kon je van een afstand wel horen schreeuwen als ik langs kwam varen.
Pepijn Luke
Pim Kraan
M’n zwager Sjoerd Bliek is ’s avond in de boot gegaan samen met Lars en Pepijn om de lampen en break lights op te hangen.
Speciale vermelding voor mijn vrouw Louise die altijd voor 100% achter me stond en tijdens de voorbereiding en de dag zelf een grote motivatie was!
Een hele organisatie dus, want een recordpoging zoals deze, is niet een one man show. Dit was een team effort..!
Interview in de boot
W.nl: Waarom heb je voor de locatie Zonnemaire gekozen en niet voor het Veerse meer zoals tijdens je vorige recordpoging.
DK: Zonnemaire heeft een veel beter potentieel. De Schotsman is mijn thuisbasis en is tevens het dichtste bij vanuit Vlissingen. Dit was de reden dat ik de eerste keer, juni 2012 daar de poging deed. De rakken zijn daar maximaal 2,5 kilometer terwijl je bij Zonnemaire rakken van 7 kilometer kan maken. Bij Zonnemaire liggen verspreid in het meer strekdammen waar je met minder inspanning hogere snelheden haalt. Dit in combinatie met minder gijpen maakt deze locatie geschikter voor een recordpoging zoals deze.
W.nl: Hoe waren de omstandigheden en hoe ben je er mee omgegaan?
DK: De eerste drie uur en de uren in het donker waren het zwaarst. In het begin ben je fit en maakt het niet zoveel uit als je al stuiterend over het water vliegt, maar in het donker is dat een stuk lastiger.
W.nl: Je hebt een aantal uur in het donker gesurft, hoe is dat bevallen surfen bij nacht?
DK: Hier heb ik veel op getraind. Voordat je dit gaan ondernemen moet je compleet in sync zijn met je spullen. Je moet precies aanvoelen hoe je set reageert op de wind en moet als het ware blind op de plank kunnen staan. Goede oefeningen daarvoor zijn overdag een tijdje met je ogen dicht surfen. Dit klinkt misschien gek maar als je met je ogen dicht in een rechte lijn kan varen, dan voel je je set pas goed aan. Kijk maar eens om je heen en als je zeker weet dat je de komende 30 tellen niets kan raken, ook niet als je een andere koers gaat varen, doe je ogen maar eens dicht. Uiteraard werkt dit niet als je ram over powered met 6.4 staat met 40 knopen maar doe dit met een steady wind als je relaxed aan het varen bent.
De stand van je lichaam is in het donker iets anders dan overdag. Omdat je de golven nauwelijks aan ziet komen en de windvlagen al helemaal niet, sta je wat gereserveerder op je plank. Giek iets lager en trapezelijnen wat langer. Ik had hele goede begeleiding die ervoor zorgde dat ik alleen hoefde te surfen. Al het andere werd door hen geregeld. Ter orientatie op het water hebben we lampen op de boeien en staken gehangen die je onderweg tegen komt. Op de top van m’n zeil had ik een toplicht zodat de mensen aan de wal wisten waar ik was en voor op m’n giek twee lampen. Hiermee zie je net een beetje de golfslag maar stel je er niet teveel van voor. Je bent voornamelijk op de tast aan het surfen met de lampen op het meer ter orientatie.
In mijn werk als zeevarende ben ik wel gewend aan in het donker op een scheepsbrug te staan en mezelf te orienteren. Zeker het aspect van de lampen, zet iets door, vaar ik ervan weg is iets wat de nodige training vergt.
In mijn crash vest had ik verder de gehele dag een telefoon in een waterdichte hoes en
’s nachts een strobelamp en een handstakellicht voor het geval van nood.
W.nl: Welke voeding heb je gebruikt om het lichaam zo'n fysieke inspanning te laten leveren?
DK: Voorafgaand aan deze sessie heb ik met een hartslagmeter getraind om te kijken wat het calorieverbruik is en de trainingzone. Het is zaak je hartslag ze laag mogelijk te houden en niet teveel piekbelasting te hebben. Dit is wel eens moeilijk als je je maten om je heen ziet knallen. Instinctief ga je erachter aan, maar wel met de nodige reservering. Met een hartslag tussen de 120 en 140 slagen per minuut kwam ik op een calorieverbruik van zo’n 10.000-12.000 voor de gehele poging.
Ter vergelijking; in de Tour de France nuttigen de renners zo’n 9000 calorieen per dag, dus het was zaak om veel te blijven eten zodat de man met de hamer niet aan mijn deur zou kloppen.
De dagen voorafgaand heb ik me flink vol laten lopen met koolhydraten. Deze zogenaamde laadfase geeft je lichaam de nodige voorraad energie vooraf, zoals een accu die vol geladen is. In de standby boot lag een grote voorraad aan RedBull, energie gels en powerbars. Deze kon ik in m’n crash vest mee nemen en tijdens het surfen nuttigen, geregeld stopte ik dan ook bij de boot om iets te pakken.
W.nl: Hoe heb je je voorbereid en waaruit bestond je training?
DK: Kilometers op de plank zijn de belangrijkste voorbereiding. Er is niets wat ook maar in de buurt komt bij meters maken. Omdat we zo’n fantastische winter en lente hebben gehad qua temperatuur <NOT> kwam het seizoen maar langzaam op gang… Voor deze poging had ik er 20 sessies opzitten.
In de sportschool heb ik m’n trainingsprogramma aangepast op deze duurtest. De belasting wat naar beneden bijgesteld en de herhalingen naar boven. Voor het uithoudingsvermogen heb ik hardlopen en met de nodige weken op de ski’s zat er zelfs een stukje hoogtestage in, al waren de tijden op hoogte waarschijnlijk te kort om van een serieuze toename van witte bloedlichaampjes te spreken.
W.nl: Heb je last gehad van fysieke ongemakken tijdens het surfen?
DK: Je voeten zitten de gehele dag in de voetbanden geklemd. Deze had ik iets ruimer gezet dan tijdens een reguliere sessie om ze op deze manier een beetje te ontzien.
Net boven m’n trapeze en net onder het crash vest had ik sporttape geplakt toch heb ik daar op het laatst schuurplekken gekregen welke flink gingen irriteren. M’n handen hebben het tot zonsondergangs goed gehouden. Regelmatig even met je handen door het water om ze nat en soepel te houden. Tijdens de nachtelijke battle tegen de vlagerige wind heb ik ze echter aan gort getrokken, met een paar diepe blaren tot gevolg.
W.nl: Heb je pauzes ingelast voor sanitaire stops of gewoon in je pak gepist?
DK: Net voor de sessie heb ik het avondeten van de vorige dag uitgezwaaid. Tijdens het surfen had ik een camelbak om zodat ik kon drinken. Ik denk dat ik zo’n 15-20 liter gedronken heb en je begrijpt dat je niet naar de kant komt om even je pak uit te trekken om te gaan plassen. Nee hoor, gewoon tijdens het surfen de afsluiter open zetten.
Met de schuurplekken later op de dag was het geen prettig gevoel om tegen open wonden aan te plassen..
W.nl: Wanneer een ander jouw record in handen krijgt, ga je dan weer een poging ondernemen om het terug te pakken?
DK: De lat is een flink stuk hoger gelegd. De insteek was om 24 uur te surfen maar door de afnemende wind is dat niet gelukt. Ik heb dus nog wat marge gelaten. Ongeacht of iemand een poging gaat wagen het record te verbeteren is het draaiboek al weer gefinetuned voor een volgende keer. Dit zal niet meer dit jaar zijn, denk ik. Maar ik verwacht nog wel eens een poging te doen om de afstand nog wat verder naar boven bij te stellen.
Of dit een verbetering van mijn eigen wereldrecord is of van een ander maakt me niet zoveel uit. We hadden een heel strak schema en voor een volgende keer heb ik ook wat ideeën waar nog wat winst te boeken is.
W.nl: What's next? Wat zijn je surfplannen voor de nabije toekomst?
DK: Ik heb dit jaar nog geen slalomwedstrijd gevaren. M’n gedachten en trainingen waren volledig op deze recordpoging gericht. Nu dit achter de rug is ga ik me meer op slalomwedstrijden richten. Verder heb ik geen goals meer dit jaar. Laat de zomer maar beginnen….
